Κάποιο κανόνι βρόντηξε την ώρα που χαράζει …
κι η Γαλανή Πατρίδα μας στα όπλα μας φωνάζει.
Κι αντιβουίζουν οι κορφές … κι η θάλασσα αφρίζει …
παίζει εμβατήριο η καρδιά και η ματιά δακρύζει! …
Οι Ιταλοί τον πόλεμο χαράματα κηρύξαν …
θαρρούνε κιόλας νίκησαν και δύναμη πως δείξαν!…
Κι οι Θερμοπύλες ρίγησαν … Και να! Θαρρώ τον είδα …
τους τριακόσιους να καλεί ο Ίσκιος του Λεωνίδα!…
Μα και του Αλέξανδρου η μορφή, καβάλα στο φαρί που …
προβάλλει ανεμίζοντας και πάλι το σπαθί του! …
Το Σούλι ανασταίνεται, το Μεσολόγγι κράζει,
φορεί τσαρούχι ο τσολιάς κι ΑΕΡΑ τους φωνάζει!…
Πέφτουν οι βόμβες σαν βροχή… κάποια σειρήνα ουρλιάζει
μας δες … η Γαλανόλευκη, περήφαν’ αγκαλιάζει…
Βόρειας Ηπείρου τα Βουνά … που πλέκουν τα παιδιά μας
«Δόξας στεφάνι τιμητό» κι αστράφτει η λεβεντιά μας!!!
Κι αντιθαυμάζουν οι Λαοί!… μπροστά στο νέο θάμα!
«Πώς πολεμάει ο Έλληνας … για ένα παλιό του τάμα!…»
– Νάχει πατρίδα η Λευτεριά μια χώρα ανδρειωμένη:
και… να είν’ η Ελλάδα … που ποτέ – ποτέ της …
…Δεν Πεθαίνει!!!…..
Αργυρούλα Καρδασοπούλου
Εκπαιδευτικός