Λέγομαι Ζωή Κωταντούλα. Γεννήθηκα το 1966 στη Ναύπακτο. Γονείς μου ο Παναγιώτης Κωταντούλας από την Άνω Χώρα και η Ασπασία Πατούχα από την Κάτω Χώρα Ναυπακτίας που εγκαταστάθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του ΄60 στην πόλη μας.
Αν είμαστε αυτό που είμαστε, επειδή ήμαστε αυτό που ήμαστε στα μικρά μας χρόνια, είμαι παιδί της πλατείας Τζαβελλαίων, του Κεφαλόβρυσου, του Γριμπόβου, της ενορίας του Αη Γιώργη και του 3ου Δημοτικού Σχολείου. Των παζαριών, των σκαπανέων, των υπαίθριων γλεντιών της δεκαετίας του ΄70. Των καφενείων, των συνελεύσεων, των πολύχρωμων περιπτέρων των αρχών της δεκαετίας του ΄80.
Μεγάλωσαν τα χρόνια, μεγάλωσα σε όλη την πόλη. Τελείωσα Γυμνάσιο, Λύκειο στη Ναύπακτο και το 1983 με βρίσκει να σπουδάζω Χημικός Μηχανικός στην Πολυτεχνική Σχολή του Πανεπιστημίου Πατρών.
Τελειώνοντας και το Πολυτεχνείο έπιασα δουλειά ως μηχανικός, για ένα σύντομο διάστημα, στο εργοστάσιο της Coca Cola στο Ευηνοχώρι Μεσολογγίου. Κατόπιν, έχοντας μετακομίσει οριστικά στην Αθήνα, δούλεψα για 7 χρόνια στην αντίστοιχη βιομηχανική μονάδα της εταιρείας στο Σχηματάρι Βοιωτίας. Εκεί εργάστηκα κυρίως στη Διεύθυνση Διασφάλισης Ποιότητας και ως Υπεύθυνη Ποιοτικού Ελέγχου. Τα τελευταία 18 χρόνια δραστηριοποιούμαι ως ελεύθερος επαγγελματίας στον τομέα της Υγιεινής και Ασφάλειας της Εργασίας παρέχοντας υπηρεσίες Τεχνικού Ασφαλείας σε διάφορες επιχειρήσεις ενός ευρέος φάσματος διαδικασιών και βαθμού επικινδυνότητας.
Παράλληλα με τη συνεχή άσκηση του επαγγέλματός μου, γράφω. Το πρώτο μου βιβλίο διηγημάτων από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης, με τίτλο «Πλατεία Τζαβελλαίων 2», κυκλοφορεί ήδη.
Παντρεμένη με το Σεραφείμ Μπλήτα, απόστρατο της Π.Α. Έχουμε τρία παιδιά, το Δημήτρη (23) φοιτητή Πληροφορικής στο Ο.Π.Α, τη Βίκυ (22) που σπουδάζει Μηχανολόγος Μηχανικός στο Ε.Μ.Π και την Ασπασία (20) φοιτήτρια Ψυχολογίας στο Ε.Κ.Π.Α.
Ζω με την οικογένειά μου στην Αθήνα. Μοιράζω όμως το χρόνο μου ανάμεσα στην πρωτεύουσα και στον τόπο που αγαπώ. Έρχομαι πολύ συχνά στη Ναύπακτο. Και ταξιδεύω πάντα χωρίς αποσκευές, καθώς δεν έρχομαι ως επισκέπτης. Στη Ναύπακτο είναι το σπίτι μου, τα βιβλία μου, το ποδήλατό μου, η πατρική περιουσία μου, οι δικοί μου κι οι φίλοι μου. Τους συναντώ όλους, μαζί με τα προβλήματα της γειτονιάς μου κι όλης της πόλης. Περπατώ, ζω. Μιλώ με τους ανθρώπους της, ντόπιους και ξένους, μόνιμους και περαστικούς. Νιώθουμε τις ίδιες αγωνίες. Λαχταρούμε μια καλύτερη Ναύπακτο. Πιστεύουμε στην όμορφη πόλη μας.
Αν όλα τα παραπάνω φαίνονται να περιγράφουν την προσωπική μου διαδρομή, την επαγγελματική μου πορεία, η ατομική ή και συντροφική προσπάθεια και καταξίωση 53 χρόνων ζωής, και δείχνουν να αρκούν ώστε να είμαι ικανή να ζητώ την ψήφο σας στις εκλογές της 26ης Μαΐου στο τοπικό της Ναυπάκτου με τη δημοτική παράταξη «Ναύπακτος – Όμορφη Πόλη» γελιόμαστε όλοι. Αποτελούν ωστόσο ένα πετραδάκι στο μεγάλο όμορφο ψηφιδωτό που είναι η πόλη μας και που χρειάζεται συγκλίσεις, ανάλυση, ιδέες, σύνθεση, ανατροπές, δουλειά, λύσεις. Που απαιτεί αλήθεια, συνέπεια, ικανότητα.
Ας επιλέξουμε για το καλό της Ναυπάκτου τις καταλληλότερες και τις ωραιότερες ψηφίδες.
Ναύπακτος, Όμορφη Πόλη.
