Τό Σάββατο 7 καί τήν Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου, ἑορτή τοῦ Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου, ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου, μέ τήν ἄδεια τοῦ οἰκείου Μητροπολίτου Θηβῶν, Λεβαδείας καί Αὐλίδος κ. Γεωργίου, προεξῆρχε τῆς πανηγύρεως τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου (Πελαγίας) Ἀκραιφνίου. Τήν παραμονή τῆς ἑορτῆς χοροστάτησε στόν πανηγυρικό ἀναστάσιμο Ἑσπερινό πλαισιούμενος ἀπό τόν Ἀρχιμ. Χρυσόστομο ἐφημέριο τῆς Μονῆς καί Ἱερεῖς τῆς περιοχῆς. Πρό τῆς ἀπολύσεως τοῦ Ἑσπερινοῦ τελέσθηκε Ἀρτοκλασία στόν αὔλειο χῶρο τῆς Μονῆς καί ἀκολούθησε κήρυγμα.
Στό κήρυγμά του ἀρχικά εὐχαρίστησε τόν Μητροπολίτη Θηβῶν, Λεβαδείας καί Αὐλίδος κ. Γεώργιο γιά τήν ἄδεια πού τοῦ ἔδωσε γιά νά λειτουργήση στήν Ἱερά Μονή καί μετέφερε τίς εὐχές του στήν Ἡγουμένη, τίς ἀδελφές τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, στούς Ἄρχοντες τοῦ τόπου καί σέ ὅλους τούς Χριστιανούς. Στήν συνέχεια μέ τήν εὐκαιρία τῆς εἰσόδου μας στό Νέο Ἐκκλησιαστικό ἔτος καί τήν ἑορτή τῆς Γεννήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου εἶπε ὅτι πρέπει νά θεωροῦμε κάθε ἡμέρα ὡς ἑορτή. Ἄλλωστε, κάθε ἡμέρα ὑπάρχουν ἑορτές τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί τῶν Ἁγίων. Ἔπειτα ἀναφέρθηκε στό πῶς θά ζοῦμε ἑορταστικά τήν κάθε ἡμέρα καί παρουσίασε αὐτόν τόν ἑορταστικό τρόπο ζωῆς. Γιά παράδειγμα, ἀνέφερε ὅτι πρέπει νά αἰσθανόμαστε τήν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ὅτι μᾶς ἀγαπᾶ ὁ Θεός, ὅτι ἀνήκουμε στήν μεγάλη οἰκογένεια τῆς Ἐκκλησίας, ὅτι ἔχουμε βοήθεια ἀπό τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο καί τούς Ἁγίους καί συνέχεια θά πρέπει σέ ὅλα τά προβλήματα νά κάνουμε καλούς λογισμούς. Κατέληξε ὅτι, δυστυχῶς, σήμερα προτείνονται ἄλλοι τρόποι ζωῆς πού δημιουργοῦν ἀνησυχία. Ἐμεῖς, ὅμως, θά πρέπει κάθε ἡμέρα νά ζοῦμε ἑορταστικά.
*
Ἀνήμερα τῆς Ἑορτῆς χοροστάτησε στόν Ὄρθρο καί τέλεσε τήν θεία Λειτουργία στό Καθολικό τῆς Ἱερᾶς Μονῆς. Συλλειτούργησαν Ἱερεῖς ἀπό τά γύρω χωριά καθώς καί Ἱερεῖς προσκυνητές ἀπό ἄλλες Μητροπόλεις. Στό κήρυγμά του ἀναφέρθηκε στόν Σταυρό καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ἐπειδή συνέπεσε νά εἶναι Κυριακή, καί μάλιστα Κυριακή πρό τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, καί στό πῶς ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, τῆς ὁποίας τήν γέννηση ἑορτάζουμε, ἔζησε τόν Σταυρό καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ στήν ζωή της. Ἀνέλυσε τό χωρίο τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός» (Γαλάτ. β΄, 20) Εἶπε ὅτι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος σταύρωσε τόν παλαιό ἄνθρωπο καί μέσα του ζοῦσε ὁ Χριστός. Ἀνέφερε τό παράδειγμα τῆς ἐγκύου γυναίκας, κατά τόν ἅγιο Συμεών τόν Νέο Θεολόγο, ἡ ὁποία αἰσθάνεται μέσα της τό ἔμβρυο καί προσαρμόζει ὅλη τήν ζωή της σέ αὐτό τό γεγονός.
Αὐτό τό ἔζησε κυρίως ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος. Σταυρώθηκε μέ τό νά ἀφιερωθῆ τελείως στόν Ναό, στά Ἅγια τῶν Ἁγίων, καί ἔπειτα συνέλαβε ἐκ Πνεύματος Ἁγίου τόν Χριστό. Ἔτσι, κατάλαβε στόν τέλειο βαθμό αὐτό τό χωρίο τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Κατέληξε ὅτι ὅλοι οἱ Χριστιανοί πρέπει νά ἔχουμε ζωντανή σχέση μέ τόν Χριστό, ὄχι γνωσιολογικά καί συναισθηματικά, ἀλλά ἐμπειρικά. Καί πάλι εὐχαρίστησε τόν Μητροπολίτη Θηβῶν, Λεβαδείας καί Αὐλίδος γιά τήν ἄδεια πού τοῦ ἔδωσε καί μετέφερε τίς εὐχές του σέ ὅλους. Πρό τοῦ «δι’ εὐχῶν», τελέσθηκε σύντομη λιτανεία πέριξ τοῦ Καθολικοῦ, δέηση ὑπέρ τῶν κεκοιμημένων στήν Ἱερά Μονή καί στήν συνέχεια Ἀρτοκλασία στό προαύλιο τῆς Μονῆς. Μετά τό πέρας τῆς θείας Λειτουργίας ἡ Γέροντισσα Σιλουανή καί οἱ ἀδελφές προσέφεραν πλούσιο κέρασμα στούς ἐπισήμους καί τούς πολλούς προσκυνητές τοῦ Μοναστηριοῦ.