Γράφει ο Γιώργος Ασημακόπουλος
Είναι γεγονός ότι η εικόνα της τρέχουσας Δημοτικής Αρχής δεν είναι και η καλύτερη. Το αντίθετο, μάλλον μιλάμε για ιστορικό χαμηλό.
Ας δούμε για αρχή το θέμα της διαδικαστικής λειτουργίας του Δημοτικού Συμβουλίου. Δεν τηρείται καμία διαδικασία όσο αφορά τη σειρά των ομιλητών. Ο καθένας μιλάει όσο θέλει και όποτε θέλει. Σπάνια δε τα λεγόμενα σχετίζονται με το θέμα που συζητείται, μιας και η κουβέντα γλιστράει με απίστευτη ευκολία σε κάθε πιθανό και απίθανο ζήτημα. Γίνονται τοποθετήσεις στο στάδιο των ερωτήσεων. Ερωτήσεις και διάλογος κατά τις τοποθετήσεις. Στα μισά της ψηφοφορίας αρχίζει πάλι η διαλογική συζήτηση. Σε αυτό τον ένα χρόνο έχουμε μιλήσει για κάθε πιθανό και απίθανο θέμα, σε κάθε πιθανή και απίθανη στιγμή. Το να κατηγορήσουμε τον Πρόεδρο του Συμβουλίου είναι η εύκολη λύση, αν και μέρος της ευθύνης αναλογεί σε αυτόν εκ της φύσεως της αρμοδιότητάς του. Επίσης το να κατηγορήσουμε τους Συμβούλους για ανοίκεια συμπεριφορά είναι επίσης η εύκολη λύση.
Η αλήθεια όμως είναι ότι αυτό το μπάχαλο όμως είναι αποτέλεσμα μιας γενικότερης απαξίωσης. Ποια είναι η ρίζα της απαξίωσης; Γιατί το Δημοτικό Συμβούλιο Ναυπακτίας έχει κατρακυλήσει στο ναδίρ; Φταίει μόνο ο Πρόεδρος του Οργάνου; Τι φταίει και δεν μπορεί το Όργανό αυτό να τηρήσει μια διαδικασία δημοκρατική και με όρια; Γιατί έχουμε το χειρότερο Συμβούλιο όλων των εποχών;
Μια αιτία είναι ο τρόπος διαμόρφωσης της πλειοψηφίας. Η απλή αναλογική έτυχε κακής εφαρμογής στη Ναυπακτία, δυστυχώς. Διαμορφώθηκε ένα πλειοψηφικό μπλοκ ανάμεσα στους δύο γύρους όχι στη βάση των πολιτικών συγκλίσεων, αλλά του μοιράσματος των καρεκλών. Έτσι βρέθηκαν τέσσερεις παρατάξεις στο τιμόνι του Δήμου, με ξεχωριστές στοχεύσεις. Δυστυχώς η σύγκλιση αυτή δεν απέκτησε ποτέ δεσμευτικό χαρακτήρα, αφού επέλεξαν να μην υπογράψουν και σχετικό μνημόνιο όπως ορίζει ο Νόμος, με αποτέλεσμα να κινούνται αυτόνομα οι παρατάξεις.
Άλλος λόγος είναι ο κυνισμός που έχει επικρατήσει στην πλευρά της πλειοψηφίας. Υπήρχε πάντα, αλλά τώρα έφτασε σε ιστορικά υψηλά. Έχουμε αντιδήμαρχους άλαλους, που ένα χρόνο τώρα έχουν περιοριστεί στο να διαβάσουν ψελλίζοντας την εισήγηση που έχει ετοιμάσει η υπηρεσία του Δήμου για κάποιο θέμα της αρμοδιότητάς τους. Στο Δημοτικό Συμβούλιο διαρκώς προκρίνεται το ιδιωτικό συμφέρον των λίγων έναντι του κοινού συμφέροντος των πολλών. Παραδείγματα πολλά. Στη διαχείριση της πανδημίας δεν έγινε δεκτή καμία πρότασή μας για ενίσχυση των μαθητών, ή της τρίτης γενιάς με τα χρήματα που περίσσεψαν από πολιτιστικές εκδηλώσεις. Εξακολουθούν να κάνουν μικρορουσφέτια με κολώνες και αμμοχάλικο λες και είμαστε στη δεκαετία του 1980. Την ίδια ώρα παρεμβάσεις κοινού συμφέροντος όπως πχ ο ηλεκτροφωτισμός ενός πολυσύχναστου κοινόχρηστου χώρου σαν το Τζαμί ή την παραλία της Παλιοπαναγιάς δεν υλοποιούνται. Καμία ανησυχία για το Σχέδιο Πόλης, για τα λύματα που πάνε στη θάλασσα ή το κυκλοφοριακό που πνίγει την πόλη. Καμία λέξη για σχολεία, στάδια και προφανή πράγματα που πλέον βρίσκουμε στα χωριά.
Η απάντηση της πλειοψηφίας και ειδικά του Δημάρχου σε όλα αυτά, όταν τα θέτουμε στο Συμβούλιο, είναι κατά κανόνα κυνική: «Έτσι κάνανε και οι προηγούμενοι και καλά κάνανε» είναι η αντίδραση που εισπράττουμε όταν θίγουμε τα παραπάνω. Σε άλλες περιπτώσεις πλάθονται απίθανα επιχειρήματα. Ως παράδειγμα αναφέρεται το πρόσφατο επιχείρημα του Δημάρχου, όταν προτείναμε η ιεράρχηση των έργων ηλεκτροφωτισμού να γίνεται από διαπαραταξιακή επιτροπή με συγκεκριμένα κριτήρια. Εκεί ο Δήμαρχος απάντησε ότι η αρμοδιότητα αυτή ανήκει στην εκλεγμένη πλειοψηφία του Δημάρχου και των Αντιδημάρχων, επομένως δεν μπορεί να εκχωρηθεί σε επιτροπή γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν… αντιδημοκρατικό. Όλοι όμως καταλαβαίνουμε ότι αυτό που λέει είναι ότι η πλειοψηφία θα συνεχίσει να κάνει επεκτάσεις ηλεκτροφωτισμού χωρίς κριτήρια, όπου θέλει και όταν θέλει προκειμένου να συνεχίσει να εξυπηρετεί το μικρό ιδιωτικό συμφέρον.
Αυτός λοιπόν ο κυνισμός, αυτή η παλιά νοοτροπία του ιδιωτικού συμφέροντος, αυτή η αποφυγή της διαφάνειας και της διαύγειας μαζί με τον τρόπο που διαμορφώθηκε η σημερινή πλειοψηφία ανάμεσα στους δύο εκλογικούς γύρους είναι η ρίζα της σημερινής απαξίωσης που βλέπουμε.
Η αλήθεια είναι ότι πολλοί περίμεναν ότι η εκλογή ενός νέου προσώπου μιας καινούργιας γενιάς στο τιμόνι του Δήμου θα έφερνε και αλλαγή προς το καλύτερο όσο αφορά το σεβασμό του πολίτη, την εξυπηρέτηση του κοινού συμφέροντος και την ενίσχυση της δημοκρατικής λειτουργίας. Προσδοκίες που δυστυχώς διαψεύστηκαν σχεδόν από την αρχή της τρέχουσας θητείας.