Γράφει ο Γιώργος Κων. Ασημακόπουλος
Κοντεύουμε στο τέλος μιας ακόμη Δημοτικής θητείας, καθώς βρισκόμαστε στο παρά ένα της επόμενης προεκλογικής περιόδου. Μπορεί να φαίνεται σαν χθες, αλλά πάνε τρία και βάλε χρόνια από τις εκλογές που διαμόρφωσαν το τρέχον Δημοτικό Συμβούλιο. Μεσολάβησαν βέβαια και δύο καραντίνες -τι άλλο μένει να ζήσουμε!- που κάνανε τον χρόνο να κυλάει με διαφορετικό ρυθμό και τα γεγονότα να κάνουν μικρότερη αίσθηση από ό,τι τους αναλογεί σε κανονικές συνθήκες. Ήρθε και ο πόλεμος της Ρωσίας κατά τις Ουκρανίας σε συνδυασμό με πρωτόγνωρη ακρίβεια και τις Τουρκικές απειλές, με αποτέλεσμα η θητεία αυτή να περάσει βουβά.
Δεν είναι μόνο οι αντικειμενικές συνθήκες που μείωσαν το ενδιαφέρον του πολίτη για τα Δημοτικό μας «άθλημα». Μεγάλο ρόλο παίζει η απαξίωση που έχουμε ζήσει σε αυτή τη θητεία. Ίσως το χειρότερο Δημοτικό Συμβούλιο όλων των εποχών, με φαινόμενα ξεπεσμού. Από που να το πιάσεις; Τις προσπάθειες της πλειοψηφίας να γίνονται Συμβούλια δια περιφοράς στη διάρκεια της καραντίνας; Τα κλειστά μικρόφωνα της αντιπολίτευσης στο zoom; Τη σύσταση μιας ετερογενούς πλειοψηφίας χωρίς σύμφωνα συνεργασίας που οδήγησε στην διάσπαση μιας Παράταξης; Μια πλειοψηφία που φθίνει στο Δημοτικό Συμβούλιο και την κοινωνία, αλλά συνεχίζει να διοικεί σα να μην τρέχει τίποτα από την Επιτροπή Ποιότητας Ζωής και την Οικονομική Επιτροπή; Τις τεχνητές εντάσεις που προκλήθηκαν σε κάθε συμβούλιο με ευθύνη της πλειοψηφίας; Τους «πολλά βαρύς και όχι» Συμβούλους της πλειοψηφίας που ακολουθούνται από ψηφοφόρους ως «φύλαρχοι» και ανεβοκατεβάζουν Δημάρχους, αλλά δεν έχουν μιλήσει ΚΑΘΟΛΟΥ στο Δημοτικό Συμβούλιο; Εκεί έχουμε φτάσει: τα «γκεσέμια» που αλλάζουν τους Δημάρχους σαν τα πουκάμισα, να είναι άλαλα και να μην ακούγεται το «κυπρί» τους… Πράγματα αδιανόητα πριν λίγα χρόνια έχουν γίνει κανονικότητα.
Όλα αυτά τα φαινόμενα, σε συνδυασμό με τις σκιές έπεσαν σε αυτή τη θητεία για θέματα χρηστής διοίκησης, δημιούργησαν αποστροφή του πολίτη από τα τοπικά μας κοινά. Μια απομάκρυνση που δεν χαλάει καθόλου όσους προσπαθούν να μοιράζουν καρέκλες και όχι ιδέες. Το αντίθετο, είναι χαρά τους να κάνουν εκλογές μόνοι τους. Όσο λιγότεροι, τόσο το καλύτερο. Η απογοήτευση και απομάκρυνση του πολίτη είναι βούτυρο στο ψωμί τους.
Δυστυχώς ο ξεπεσμός δεν σταματάει στο Δημοτικό Συμβούλιο, γιατί ούτε και κανένα έργο έγινε. Αντίθετα, πολλά σημαντικά έργα που περιμέναμε χρόνια, ακυρώθηκαν χωρίς κανένα ουσιαστικό λόγο. Βρήκανε έργα υποδομής δρομολογημένα τα οποία σταματήσανε, όπως για παράδειγμα το τουριστικό καταφύγιο, την αποχέτευση του κέντρου της πόλης, τα πεζοδρόμια της Θέρμου και της Αμφίσσης και άλλα πολλά. Στον τομέα του πολιτισμού ο Δήμος μας παραμένει ανύπαρκτος. Όσο αφορά την τοπική ανάπτυξη, δεν έχει γίνει μισή δουλειά σε αυτή τη θητεία. Σε επίπεδο καθημερινότητας θα παραδώσουν την πόλη σε χειρότερη κατάσταση από ό,τι την βρήκαν: αδέσποτα, αταξία, κυκλοφοριακό τα ίδια και χειρότερα.
«Και τι θα γίνει τώρα;» είναι η ερώτηση που δεχόμαστε από παντού. Μάντης δεν είμαι. Η δυσκολία να απαντηθεί το ερώτημα μεγαλώνει αν βάλουμε στην εξίσωση και το γεγονός πως υπάρχουν και κάποιοι «παίκτες» που κινούνται με αποκλειστικά ιδιοτελή κίνητρα, γεγονός που κάνει τις κινήσεις τους «απρόβλεπτες». Στη σύγχυση προστίθενται και οι επόμενες βουλευτικές εκλογές που το αποτέλεσμά τους θα επηρεάσει και τις δημοτικές.
Αυτό που μπορούμε να δούμε όμως εύκολα είναι τι χρειάζεται ο τόπος. Με δεδομένο και το νέο εκλογικό νόμο, είναι ανάγκη να διαμορφωθεί ένα μέτωπο με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που θα βάλει τέρμα στον κατήφορο. Ένα σύνολο ατόμων που κομίζουν ιδέες, που έχουν διάθεση για αλλαγή, που είναι έτοιμοι να πουν όχι σε αυτά που ζούμε τα τελευταία χρόνια. Που να μπορούν να συνεργαστούν χωρίς αντιπαλότητες και προβλήματα, χωρίς ατομικές στρατηγικές. Και, που να δείχνουν ότι μπορούν να νικήσουν. Είναι αναγκαίο να διαμορφωθεί το νικηφόρο μέτωπο της κοινής λογικής που υπηρετεί την τοπική ανάπτυξη, την ποιότητα ζωής και την χρηστή διοίκηση.
Η τοπική μας κοινωνία δείχνει πιο έτοιμη από ποτέ να αγκαλιάσει και να υπερψηφίσει ένα τέτοιο μέτωπο με χαρακτηριστικά ανιδιοτέλειας και αποτελεσματικότητας. Ο εκλογικός νόμος επίσης συμβάλλει στην αποτροπή «μοναχικών καβαλάρηδων» που στοχεύουν στη συμμετοχή στον δεύτερο γύρο. Στο χέρι μας είναι να διαμορφώσουμε αυτό που ζητά η κοινωνία: ένα νικηφόρο μέτωπο αλλαγής.
