Γράφει ο Χρήστος Ζωιτάκης
Σε μια περίοδο όπου οι φωνές των πολιτών συχνά χάνονται πίσω από τις κλειστές πόρτες της διοίκησης, η πρόσφατη στάση του δημάρχου Ναυπακτίας, Βασίλη Γκίζα, αξίζει να σημειωθεί. Αυτή τη φορά, άκουσε. Και με την πράξη του αυτή, “σπάει” τουλάχιστον για πρώτη φορά έμπρακτα την ηχομόνωση που για χρόνια χαρακτήριζε τη σχέση των δημοτών με τη διοίκηση.
Ο Δήμος δεν απάντησε με άρνηση ή σιωπή. Αντιθέτως, ανταποκρίθηκε με σοβαρότητα και σεβασμό σε τεκμηριωμένες φωνές πολιτών ανάμεσά τους και μιας μητέρας που με γνώση και εμπειρία ανέδειξε το ζήτημα της προσβασιμότητας, αλλά και σε παρεμβάσεις ενεργών ανθρώπων της πόλης που με υπευθυνότητα ανέδειξαν προβλήματα και πρότειναν λύσεις. Ανάμεσά τους και εγώ. Όχι απέναντι, αλλά δίπλα ως πολίτης που δεν επιδιώκει σύγκρουση, αλλά βελτίωση. Για μια πόλη που σέβεται όλους τους πολίτες της, χωρίς διακρίσεις.
Η ανταπόκριση του Δήμου δείχνει πως η πολιτική διοίκηση μπορεί να ακούσει όταν η κοινωνία μιλά με τεκμηρίωση και πρόθεση. Και αυτή η ανταλλαγή είναι πολύτιμη. Δεν συνιστά παραχώρηση, αλλά στοιχείο μιας ώριμης δημοκρατίας.
Γιατί η “έξυπνη πόλη” δεν είναι μόνο αυτή που εφαρμόζει καινοτόμες τεχνολογίες. Είναι αυτή που διορθώνει, που συνεργάζεται, που δεν αντιλαμβάνεται την κριτική ως εχθρότητα αλλά ως δείκτη ενδιαφέροντος. Αυτή που έχει τη γενναιότητα να επανεξετάζει τις επιλογές της.
Αν αυτό συνεχιστεί, τότε ίσως η ηχομόνωση του Δημαρχείου να ήταν λιγότερο μόνιμη απ’ όσο φαινόταν. Και τότε, ίσως, όλοι να έχουμε έναν λόγο παραπάνω να συνεχίσουμε να συμμετέχουμε.