Νέα επιτυχία για τον Γιάννη Πύργα από τη Ναύπακτο, καθώς κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους αγώνες καράτε body contact πλήθους επαφής, στην κατηγορία 95+, στο Πανελλήνιο Κύπελλο που διεξήχθη στο Βόλο.
Με αφορμή τη νέα επιτυχία του Γιάννη Πύργα, διαβάστε τις απαντήσεις που έδωσε σε μία συνέντευξή του στο περιοδικό west point, η οποία δημοσιεύτηκε το καλοκαίρι του 2024.
Q & A με τον πρωταθλητή πολεμικών τεχνών
Ποια είναι η πρώτη σου επαφή με το κεφάλαιο αθλητισμός;
Η πρώτη επαφή με τον αθλητισμό ήταν στην ηλικία των πέντε ετών όπου οι γονείς μου, καθώς ήταν κι αυτοί αθλητές των πολεμικών τεχνών, με πήραν από το χέρι και πήγαμε στη σχολή καράτε.
Ως παιδί δεν είχες τη συνηθισμένη τάση που έχουν όλα τα παιδιά να παίζουν ομαδικά αθλήματα, ποδόσφαιρο, μπάσκετ…
Ομαδικά αθλήματα έπαιζα στο σχολείο σαν παιδί, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, διότι ήθελα πάντα να βασίζομαι στον εαυτό μου και όχι σε συμπαίκτες μου. Με αυτό τον τρόπο είχα τον «έλεγχο» του αποτελέσματος.
Και η εξέλιξη στην πορεία του χρόνου…
Στις πολεμικές τέχνες η εξέλιξη έρχεται μόνο μέσα από τη σκληρή δουλειά και την προπόνηση. Είναι αργή εξέλιξη γιατί είναι μια τέχνη και, όπως σε κάθε τέχνη, κάθε μέρα μαθαίνεις κάτι καινούργιο και εξελίσσεσαι.
Αυτό το άθλημα έχει πολύ υπομονή, μοναχικό δρόμο και πόνο…
Αν τα βάζαμε σε μια σειρά το νούμερο ένα θα ήταν ο πόνος, ο οποίος είναι «φίλος» μας. Έπειτα, πρέπει να έχεις απίστευτη υπομονή και επιμονή, γιατί ο μεγαλύτερος σου αντίπαλος είναι ο εαυτός σου. Ο δρόμος είναι μοναχικός όσον αφορά την πρόοδο του αθλητή, υπάρχουν όμως συνοδοιπόροι στο ταξίδι αφού η εξέλιξη έρχεται μέσα από την ομαδική προπόνηση.
Τι έχεις καταφέρει έως σήμερα; (σσ η απάντηση δόθηκε το καλοκαίρι του 2024)
Μέχρι σήμερα έχω καταφέρει στο kick boxing να πάρω το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα και να παίξω σε επαγγελματικό αγώνα. Στο καράτε, όπου και έχω περισσότερες διακρίσεις, βγήκα Βαλκανιονίκης και δεύτερος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα το οποίο διεξήχθη στην Βουλγαρία.
Σήμερα είσαι και προπονητής;
Θα έλεγα εκπαιδευτής και όχι προπονητής. Στην παράδοση του καράτε προπονητής θεωρείται όποιος έχει εκπαιδεύσει άτομα και έχουν φτάσει στην μαύρη ζώνη.
Τι κερδίζει ένα παιδί από την ενασχόλησή του με αυτό το άθλημα;
Καταρχήν μαθαίνει να θωρακίζει τον εαυτό του πνευματικά με αρετές όπως πειθαρχία, αυτοβελτίωση. Σημαντική είναι, επίσης, η ικανότητα να προστατεύσει τον εαυτό του σε κάποια δύσκολη φάση της ζωής του. Πολύ καλή δουλειά γίνεται και στην εκγύμναση του
σώματος. Γενικά μόνο θετικά θα αποκομίσει σε όλους τους τομείς.
Μαθαίνει να αντέχει τον πόνο, να αποφεύγει τις κακοτοπιές αλλά και να μπορεί να αμύνεται αν παραστεί ανάγκη;
Είναι έτσι ακριβώς. Όπως είπαμε νωρίτερα, ο πόνος είναι «φίλος», μαθαίνεις να μάχεσαι με αυτόν και να τον αντιμετωπίζεις. Όσον αφορά στις κακοτοπιές, αυτό που μαθαίνουμε από μικρή ηλικία είναι ότι η καλύτερη μάχη είναι αυτή που δεν έγινε ποτέ, μιλώντας για τον δρόμο. Με τις πολεμικές τέχνες τα χέρια και τα πόδια γίνονται εν δυνάμει όπλα, οπότε σε μια επικίνδυνη κατάσταση μπορούν να σε προστατέψουν.
Μαθαίνει και να κάνει επίθεση…
Η μεγαλύτερη επίθεση που μαθαίνουμε είναι αυτή που κάνουμε στον εγωισμό μας, ώστε να αποφύγουμε να κάνουμε μια επίθεση με τα χέρια και τα πόδια, καθώς κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό και για τις δύο πλευρές.