Τό διήμερο 16 καί 17 Δεκεμβρίου 2025, ἡ Ἱερά Μητρόπολη Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου ἑόρτασε τήν μνήμη τοῦ ἁγίου Διονυσίου, Ἐπισκόπου Αἰγίνης, τοῦ ἐν Ζακύνθῳ μέ ἐπίκεντρο τό Ἱερό Μητροπολιτικό Παρεκκλήσιο τοῦ ἁγίου Διονυσίου.
Ἡ φετινή ἑορτή συνοδεύτηκε ἀπό τήν μοναχική κουρά τῆς ρασοφορίας καί τήν εἰς Διάκονον χειροτονία τοῦ 30χρονου Ναυπάκτιου Ἀθανασίου Νικόπουλου, ἱεροψάλτη καί τελειόφοιτου τῆς Σχολῆς Διοίκησης Ἐπιχειρήσεων.
Τήν παραμονή τῆς ἑορτῆς, Τρίτη 16 Δεκεμβρίου, τελέσθηκε ὁ πανηγυρικός Ἑσπερινός χοροστατοῦντος τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου, μέ τήν συμμετοχή πολλῶν Ἱερέων τῆς πόλης.
Πρίν τήν Ἀπόλυση τελέσθηκε ἡ ἀκολουθία τῆς μοναχικῆς κουρᾶς-ρασοευχῆς τοῦ Ἀθανασίου Νικόπουλου. Ὁ νέος μοναχός ἐνεγράφη στό μοναχολόγιο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀμπελακιωτίσσης καί κράτησε τό ὄνομα Ἀθανάσιος, πρός τιμήν τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου, Ἀρχιεπισκόπου Ἀλεξανδρείας τοῦ Μεγάλου, καί τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ Ἀθωνίτου, κτήτορος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεγίστης Λαύρας Ἁγίου Ὄρους. Στόν λόγο πού ἀπηύθυνε ὁ Σεβασμιώτατος στόν νέο μοναχό εἶπε ὅτι ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ κατευθύνει τήν ζωή μας, ἀφοῦ ὁ Θεός ἐνδιαφέρεται, ὅπως εἶπε ὁ Χριστός, γιά τά πετεινά τοῦ οὐρανοῦ, πολύ περισσότερο ἐνδιαφέρεται γιά ἐμᾶς. Τόν παρότρυνε νά ἐμπιστευθῆ τόν ἑαυτό του στόν Θεό γιά ὅλη τήν ζωή του καί νά ἀφιερώση σέ Αὐτόν καί τήν Ἐκκλησία τά χαρίσματα πού διαθέτει. Αὐτή ἡ προσφορά θά γεμίση τήν ζωή του.
***
Ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς, Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου, τελέσθηκε ὁ πανηγυρικός Ὄρθρος, ἡ ἀρχιερατική θεία Λειτουργία καί τό μυστήριο τῆς εἰς Διάκονον χειροτονίας ἀπό τόν Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας, μέ συλλειτουργούς τούς: Ἀρχιμ. π. Πολύκαρπο Παστρωμᾶ, Ἡγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀμπελακιωτίσσης, π. Θωμᾶ Βαμβίνη, Γενικό Ἀρχιερατικό Ἐπίτροπο, π. Πολύκαρπο Θεοφάνη, ἱεροκήρυκα καί ὑπεύθυνο τοῦ Παρεκκλησίου, καί τούς Διακόνους π. Παΐσιο Παρασκευᾶ, π. Ἀντώνιο Ἀντωνιάδη καί π. Ἱερόθεο Καλλία.
Στόν χειροτονητήριο λόγο του ὁ μοναχός Ἀθανάσιος ἀναφέρθηκε στήν σημερινή ἑορτή τοῦ ἁγίου Διονυσίου, λέγοντας χαρακτηριστικά ὅτι: «μέ τό βίωμα καί τό παράδειγμά του φωτίζουν τή σημερινή μου ἀπόφαση. Ἐκεῖνος, ἄν καί καταγόμενος ἀπό ἔνδοξο γένος καί ἀνερχόμενος στά ὕψη τῆς Ἱερωσύνης, θεωροῦσε τόν ἑαυτό του τόν πιό ἀσήμαντο καί ἀνάξιο. Καί αὐτή ἡ ταπείνωση ἦταν τό στερεότερο θεμέλιο τῆς Ἱερωσύνης του. Ἰδιαίτερα μέ συγκλονίζει τό γεγονός ὅτι ὁ Ἅγιος φανέρωσε τήν Ἱερωσύνη του ὄχι μέ λόγια, ἀλλά μέ σιωπηλή συγχώρηση. Ὅταν στάθηκε ἀπέναντι στόν φονιά τοῦ ἴδιου τοῦ ἀδελφοῦ του, δέν ἐπέτρεψε στό ἀνθρώπινο πάθος νά μιλήση, ἀλλά ἄφησε τόν Χριστό νά ἐνεργήση μέσα του. Προστάτευσε, συγχώρησε, θυσιάστηκε. Ἐκεῖ ὁ Ἅγιος ἔγινε ἀληθινός διάκονος τοῦ Εὐαγγελίου. Σήμερα, καθώς ἡ Ἐκκλησία μέ καλεῖ νά εἰσέλθω στόν πρῶτο βαθμό τῆς Ἱερωσύνης, τόν βαθμό τοῦ Διακόνου, συνειδητοποιῶ ὅτι δέν καλοῦμαι σέ τιμή, ἀλλά σέ σταυρό· ὄχι σέ ἀξίωμα, ἀλλά σέ διακονία. Καλοῦμαι νά μάθω νά σιωπῶ, νά ὑπομένω, νά συγχωρῶ καί νά ἀγαπῶ, ἀκόμη κι ὅταν αὐτό ξεπερνᾶ τίς ἀνθρώπινες δυνάμεις μου».
Εὐχαρίστησε τήν μητέρα του, τίς ἀδελφές του καί τόν κεκοιμημένο πατέρα του γιά τήν ἀνατροφή πού τοῦ χάρισαν. Ἰδιαιτέρως εὐχαρίστησε τόν πρῶτο πνευματικό του πατέρα, Μητροπολίτη Καστορίας κ. Καλλίνικο, καθώς καί τόν νῦν πνευματικό του π. Θωμᾶ Βαμβίνη, τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀμπελακιωτίσσης π. Πολύκαρπο Παστρωμᾶ, τόν Ἀρχιμ. π. Πολύκαρπο Θεοφάνη καί τούς Διακόνους π. Παΐσιο καί π. Ἀντώνιο γιά τήν βοήθειά τους. Τέλος, εὐχαρίστησε τόν Ποιμενάρχη μας κ. Ἱερόθεο γιά τήν ἐμπιστοσύνη πού τοῦ δείχνει καί τήν τιμή πού τοῦ κάνει νά λάβη τήν Χάρη τῆς διακονίας ἀπό τά χέρια του.
Ὁ Σεβασμιώτατος ἀντιφώνησε τόν μοναχό Ἀθανάσιο τονίζοντας τρία σημαντικά σημεῖα πού δείχνουν ποιό εἶναι τό ἔργο τοῦ Ἱερέως, διότι σέ λίγες ἡμέρες θά χειροτονηθῆ Πρεσβύτερος.
Τό πρῶτο ἔργο εἶναι ὅτι τελεῖ τήν θεία Λειτουργία-Εὐχαριστία-τόν Μυστικό Δεῖπνο καί ὅλα τά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδή τό Βάπτισμα, τό Χρίσμα, τήν Ἐξομολόγηση-μετάνοια, τόν γάμο κ.ἄ. Βεβαίως ὁ Χριστός εἶναι Αὐτός πού τελεῖ τά Μυστήρια, σύμφωνα μέ τήν εὐχή τοῦ Χερουβικοῦ ὕμνου, «σύ εἶ ὁ προσφέρων καί προσφερόμενος καί διαδιδόμενος Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν…», ἀλλά αὐτό γίνεται μέ τό πρόσωπο τοῦ Ἱερέως. Μεγάλη τιμή νά ἐκφωνῆ τούς ἴδιους λόγους τοῦ Χριστοῦ «Λάβετε, φάγετε…», «Πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες…» καί νά παρακαλῆ νά στείλη τό Ἅγιον Πνεῦμα γιά νά μεταβληθοῦν ὁ ἄρτος καί ὁ οἶνος σέ Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ.
Τό δεύτερο ἔργο τοῦ Ἱερέως εἶναι τό νά διατηρῆ τήν ὀρθόδοξη πίστη, ὅπως τήν παρέδωκε ὁ Χριστός στούς Ἀποστόλους καί τούς Ἁγίους διά μέσου τῶν αἰώνων, κατά τόν ἅγιο Εἰρηναῖο, Ἐπίσκοπο Λουγδούνου-Λυῶνος, «ἡμῶν συμφωνεῖ ἡ πίστις τῇ Εὐχαριστίᾳ καί ἡ Εὐχαριστία βεβαιοῖ τήν πίστιν». Πίστη χωρίς Εὐχαριστία καί Εὐχαριστία χωρίς πίστη εἶναι ἐλλειμματικές. Αὐτή ἡ ὀρθόδοξη πίστη μεταδίδεται μέ τήν ὀρθόδοξη διδαχή, τό κήρυγμα.
Τό τρίτο ἔργο τοῦ Ἱερέως εἶναι νά ἀσκῆ ποιμαντική διακονία στούς ἀνθρώπους γιά νά προετοιμάζονται γιά τήν ἄξια συμμετοχή τους στό Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας. Ἔτσι, ἡ ποιμαντική διακονία εἶναι ἡ θεραπεία τῶν ἀνθρώπων, οἱ ψυχικές καί πνευματικές ἀνάγκες τῶν ἀνθρώπων.
Συνεχάρη τόν ὑποψήφιο πού εἶχε βάλει στόχους στήν ζωή του καί ὁ πρῶτος στόχος ἦταν νά γίνη Κληρικός, καί ὅλους τούς ἄλλους στόχους τούς ἐνέταξε σέ αὐτόν τόν πρῶτο καί ὑψηλό στόχο. Συνεχάρη καί τήν μητέρα του καί τίς ἀδελφές του πού τόν στήριξαν σέ αὐτήν τήν ἐπιθυμία του, καθώς καί τούς πνευματικούς του πατέρες.
Εὐχήθηκε νά γίνη καλός Κληρικός καί τά χαρίσματα πού ἐκδήλωσε μέχρι τώρα νά τά προσφέρη ὅλα στόν Θεό καί τήν Ἐκκλησία, μιμούμενος τόν ἅγιο Διονύσιο, τόν ἐν Ζακύνθῳ, τόν Θαυματουργό. Μετά τό πέρας τῆς θείας Λειτουργίας προσφέρθηκε κέρασμα στό ἀρχονταρίκι τοῦ Ἱεροῦ Παρεκκλησίου.
Χειροτονία εἰς διάκονον π. Ἀθανασίου, λόγος Ναυπάκτου Ἱεροθέου